Ontmoet de 5 beste pro blackjack-spelers ooit

Professioneel blackjack spelen, kun je daar van leven?

Je zou zeggen van niet.

Het casino wint immers op de lange termijn altijd van de spelers. Dat ‘huisvoordeel’ is nou eenmaal ingebakken in de spelregels van blackjack.

Bij blackjack is het wel mogelijk om het huisvoordeel van het casino te verkleinen. Met de juiste blackjack-strategie verklein je het huisvoordeel tot ongeveer 0,5%. Van elke euro die je inzet, verlies je gemiddeld dan nog maar een halve cent.

Een klein aantal spelers gaat een stap verder: kaarten tellen. Het vergt jarenlang oefenen en een scherp stel hersenen. Maar als je het eenmaal goed onder de knie hebt, kun je op lange termijn het casino verslaan, zoals bijvoorbeeld het MIT Blackjack Team in de jaren tachtig en negentig deed.

Je kan dus pro blackjack player worden, net zoals er professionele pokeraars zijn. Je moet wel bereid zijn om uren en dagen achtereen in volle casino’s door te brengen als beroepsgokker.

Dat vonden deze vijf succesvolle blackjackspelers geen enkel bezwaar.

Edward Oakley Thorp: ‘The Godfather’ (1932)

‘Ik raakte geïnteresseerd in lezen en wiskunde toen ik drie was. Tegen die tijd kon ik tot een miljoen tellen en eenvoudige algebra uitvoeren.’

Edward (Ed) Thorp is een Amerikaanse wiskundige en auteur van het meest baanbrekende boek over blackjack ooit: Beat the Dealer: A Winning Strategy for the Game of Twenty One.

Die ongeëvenaarde blackjackbestseller dateert uit 1962…

Thorp vervolmaakt zijn kaartentelstrategie in de jaren zestig met behulp van IBM-computers – in die tijd nog iets bijzonders.

Hij verdient miljoenen dollars met zijn winnende systeem. Geld dat hij vervolgens al even bijzonder succesvol belegt op Wall Street.

Volgens tijdschrift Forbes maakte Thorp tijdens zijn carrière als vermogensbeheerder een gemiddeld rendement van 20 procent per jaar.

Ken Uston: ‘The Blackjack Man’ (1935-1987)

‘Ik had alles wat je met geld kon kopen: een spannend leven, limousines, feesten, suites in Caesars Palace en vrouwen, veel vrouwen.’

De flamboyante Ken Uston (echte naam Kenneth Senzo Usui) studeert met vlag en wimpel af aan zowel Yale als Harvard, maar komt er na een paar jaar werken achter dat het bedrijfsleven toch een beetje saai is.

Met behulp van Thorps boek leert Uston zichzelf kaarten tellen; dat lijkt hem een stuk spannender.

Aanvankelijk speelt hij samen met een groep blackjack professionals, vergelijkbaar met het latere MIT-team. Tijdens zijn eerste ‘uitje’, eind jaren zeventig, wint hij samen met zijn collega’s 44.100 dollar in vijf dagen.

Later geeft Uston er toch de voorkeur aan alleen te spelen, zodat alle winst voor hemzelf is.

Dat brengt een groot nadeel met zich mee: casino’s hebben hem sneller in de gaten als kaartenteller. Daarom vermomt Uston zich soms, zodat hem niet de entree wordt geweigerd.

Uston sterft op 52-jarige leeftijd aan een hartaanval. Volgens sommigen veroorzaakt door zijn gewaagde speelstijl. Hij speelde regelmatig een hele avond met 10.000 dollar per hand – met meerdere handen tegelijk…

Al Francesco: ‘The Big Player’ (19??)

‘Ik ben altijd op zoek naar een voordeel op het casino. Ik heb misschien maar twee keer in mijn leven zonder zo’n voordeel gespeeld.’

De exacte geboortedatum van de nog levende blackjacklegende Al Francesco is onbekend, evenals de naam die in zijn paspoort staat.

Is het Al Francesco, Frank Schipani of toch Frank Salerno?

Er is een hoop mist rondom deze pro blackjack player, maar hij bestaat en leeft wel degelijk. Het Amerikaanse goktijdschrift All In publiceerde in 2007 een uitgebreid interview met hem.

Francesco begint in 1963, na het lezen van Beat the Dealer van Ed Thorp, aan zijn blackjackzegetocht door casino’s in de VS, de Bahama’s, Panama, Frankrijk en Monaco.

Hij verdient miljoenen met simpelweg kaarten tellen, in zijn eentje en in teamverband.

Later ontwikkelt hij met een vriend een mini-computertje dat in een schoen past en te bedienen is met je tenen. Dankzij het computertje weten hij en een aantal medespelers nog eens tonnen te verdienen.

In het interview claimt Francesco overigens dat Ken Uston het kaartentellen van hém geleerd heeft.

James Grosjean: ‘The Game Killer’ (19??)

‘Er zijn mensen die de gemiddelde kaartenteller vergelijken met een chimpansee; daarbij vergeleken ben ik een volledig ontwikkeld mens.’

De geboortedatum van deze blackjacklegende is ook al onbekend. Hoe minder casino’s weten van professionele spelers, hoe beter.

Grosjean telt kaarten om te winnen bij blackjack, maar maakt ook gebruik van fouten die dealers maken en gewoontes van dealers die in het voordeel van de speler kunnen zijn.

In 2000 verschijnt zijn opzienbare bestseller Beyond Counting: Exploiting Casino Games from Blackjack to Video Poker.

Omdat casino’s vinden dat James Grosjean de boel oplicht zijn er slepende rechtszaken geweest tussen de blackjackspeler en diverse casino’s, waaronder Imperial Palace en Caesars Palace in Las Vegas.

Grosjean won beide zaken.

Zeljko Ranogajec: ‘The Joker’ (1961)

Als laatste moet Meneer Casino Zeljko Ranogajec noemen.

Ranogajec is nu eens niet Amerikaans, maar is geboren in Australië.

Zijn levensloop leest als een zenuwslopend spannende film. Na de middelbare school studeert hij bedrijfskunde, maar na een paar jaar geeft de Australiër zijn studie op om zijn leven te wijden aan professioneel gokken.

Ranogajec begint met kaarten tellen bij blackjack. Van een startkapitaal van enkele honderden dollars weet hij vele miljoenen te maken.

Maar het blijft niet bij blackjack alleen.

In 1994 wint hij in een Australisch casino een jackpot van 7,5 miljoen dollar bij het spel keno. Hij zet daarvoor veel meer dan 7,5 miljoen dollar in, maar maakt toch winst door de vele kleinere prijzen die hij wint voor de jackpot valt.

Volgens de Australische krant The Daily Mail deed Ranogajec lange tijd jaarlijks minstens een miljard Australische dollar aan inzetten.

Anno 2016 lijkt Ranogajec niet meer bijzonder actief in casino’s te spelen. In tegendeel, hij baat nu zelf een online goksite uit: Colossusbets.