Nieuws
Topvoetballer Luc Nilis verspeelde een vermogen in het casino
In de net verschenen biografie van Luc Nilis vertelt de voormalig topvoetballer (PSV) openhartig over zijn gokgedrag. ‘Ik heb krankzinnige dingen meegemaakt.’
Het is algemeen bekend dat veel succesvolle voetballers graag een gokje wagen.
Ze pokeren onderling tijdens voetbaltoernooien. En sommige topspitsen en vleugelverdedigers bezoeken regelmatig een casino.
De Belgische spits Luc Nilis (Hasselt, 1969) blijkt ook een grote gokker te zijn geweest. In zijn jaren als professioneel voetballer én in de jaren erna.
Hij vertelt er bijzonder openhartig over in het zojuist verschenen boek: De waarheid – Luc Nilis spreekt.
Luc Nilis sprak, en journalist Thijs Slegers tikte het op:
‘Ik heb krankzinnige dingen meegemaakt. Tijdens een tripje naar Marbella met Dieudonné Vanlee en Dirk Degraen kwamen wij ook in het casino terecht. De dames waren al gaan slapen, wij gingen een gokje wagen.
Ik won wat met blackjack en ging met de winst naar de roulette. Ik won de ene na de andere draai, ongekend. Omdat ik mezelf inmiddels kende, liet ik Dieudonné en Dirk de jetons omwisselen in van die grote plakken. En ik sprak met ze af dat ik na twee keer verliezen zou stoppen.
Dat duurde echter zó lang dat ik inmiddels een enorme winst had. We wisselden de plakkaten in voor peseta’s en ik kreeg zo’n enorme berg geld mee dat ik zakken tekortkwam. Eenmaal terug in het hotel telden we het geld en bleek dat ik omgerekend zo’n 30.000 euro had gewonnen. Dan ben je euforisch als gokker, dan kun je de wereld aan.
Ik ging naar onze hotelkamer. Patsy [de toenmalige vrouw van Nilis, MC] sliep al. Ik gooide het geld over haar heen, het regende bankbiljetten. Ze werd wakker en keek me verbaasd aan.’
Maar Nilis kende ook minder prettige tijden in het casino.
In zijn biografie geeft hij aan, verslaafd te zijn geweest aan de spanning en de sensatie die gokken met zich meebrengt:
‘Tussen de drie en vier jaar heeft het geduurd. Ik was verslaafd. Ik heb me weleens afgevraagd of mijn liefde voor het gokken genetisch bepaald is. Mijn vader deed het namelijk ook. Weliswaar op een andere manier, om kleingeld.
Als hij na een training op mij moest wachten, trof ik hem vaak in het café naast het stadion van Winterslag. Daar speelde hij dan op zo’n gokautomaat. Ik heb geen flauw idee of hij dan om veel geld speelde en of hij het vaker deed, maar dat hij het leuk vond, is zeker.
Ik denk daarom dat ik het van hem heb. Gokken boeit je, of het boeit je niet.’
Nilis was destijds vooral geboeid door blackjack.
Hij hield zichzelf enigszins in de hand door maximaal ‘maar’ €2000,- op een avond te verliezen. ‘Maar dat heeft natuurlijk geen zin als je zo vaak speelt.’
Na die intensieve goktijd bouwt Nilis zijn casinobezoek langzaam af.
Hij heeft daar geen zelfopgelegde bezoekbeperking of entreeverbod voor nodig. Nilis is simpelweg op zoek gegaan naar andere bronnen van afleiding, waaronder een nieuwe baan als assistent-trainer.
Als je je zelf overigens afvraagt of je te veel speelt, kun je zelf testen of je een gokprobleem hebt. Meer informatie over gokproblemen lees je hier.
Zo ja, dan is er een goede oplossing: het uitsluitingsregister Cruks.
Het laatste woord geeft Meneer Casino graag aan Luc Nilis zelf:
‘De ellende die het gokken me heeft opgeleverd heb ik een plaatsje gegeven. Ik heb er geen schulden aan over gehouden, maar ik heb heel veel verspeeld, ontzettend veel. Ik heb ervan geleerd en ben doorgegaan met leven.
Het heeft in mijn ogen weinig zin om te blijven treuren hoe ontzettend vervelend het allemaal is. Dat is een karaktertrek. Ik heb in mijn leven meer tegenslagen gekend, maar was telkens vrij snel in weer in staat om een positieve houding aan te nemen.’
Thijs Slegers, De waarheid – Luc Nilis spreekt.
Uitgeverij Manteau, €19,99.
