De casinoavonturen van Roger Moore (1927-2017)

Roger Moore, die 89 jaar is geworden, was een groot liefhebber van het casino in het algemeen en spelletjes spelen om geld in het bijzonder.

Dat onthult Moore zelf in zijn autobiografie My Word is My Bond: The Autobiography uit 2008, in het Nederlands verschenen als Voor altijd James Bond, Memoires.

Moore begon spelletjes te spelen om de tijd te doden tijdens tv- en filmopnames. Al snel vond hij dat spelen om geld spannender was, dan spelen voor de lol. Aanvankelijk ging het waarschijnlijk niet om grote bedragen. Toen Moore in 1954 zijn eerste echte filmcontract bij MGM tekende, verdiende hij 400 dollar per week…

Backgammon om 100.000 pond per punt

Maar tijdens zijn hoogtijdagen als James Bond-acteur, speelde Moore op de filmset om redelijk veel geld, vooral samen met producent Albert Broccoli (bijnaam Cubby).

‘We speelden tijdens de hele opnamen ook een backgammoncompetitie en hielden de stand bij zodat we aan het end van de opnamen konden afrekenen.

We speelden om een pond per punt en als een van ons een eind voor stond, verhoogden we de inzet tot vijf of tien pond per punt om de andere speler de kans te geven een inhaalslag te maken. Dan moest ik weer terug naar de set en zei Cubby: “Je mag hem nog niet hebben, ik zit hem net te bespelen als een oude banjo.”

Ik herinner me dat ik een keer een geweldig eind voor stond en al tweehonderdduizend pond te goed had. “Oké”, zei Cubby, ‘de volgende punten leveren honderdduizend pond per stuk op.” Hoewel er een fikse rivaliteit was, zorgden we er doorgaans voor dat de pot aan het eind van de opnamen niet meer dan een paar duizend pond bevatte, en we vonden het niet erg om die op te hoesten.’

Zijn filmrol als James Bond heeft Roger Moore zelfs, zou je kunnen zeggen, aan het casino te danken. Want:

‘Albert Broccoli en Harry Saltzman, de producenten van de James Bondfilms, had ik halverwege de jaren zestig leren kennen aan de goktafels in Curzon Street [een chique straat in de Londense wijk Mayfair, waar de meest exclusieve casino’s van Londen te vinden zijn, MC]. We werden goede vrienden en troffen elkaar vervolgens vaak bij elkaar thuis of aan die tafels.’

‘Handenvol fiches deelde hij uit’

Tijdens de opnames van zijn tweede Bond-film, The Man with the Golden Gun (1978), was Moore niet alleen als James Bond in het casino te vinden, maar na de opnames ook privé:

‘We filmden op de gokboten van Macau, die op twee dekken tafels hebben. De roulettetafels staan op het onderste en vanaf het volgende dek kan het publiek op de tafels beneden neerkijken en weddenschappen afsluiten. Daar stonden ook de blackjacktafels, waar je Cubby en mij altijd tussen de bedrijven door kon vinden.

We waren er maar een dag of drie in totaal en de hele filmploeg belandde altijd met Cubby en mij in het casino. Maar uit angst dat de jongens hun hele inkomen over de balk smeten hield hij die week een deel van hun salaris achter. Vervolgens liep Cubby heel royaal rond met handenvol fiches en die deelde hij uit.’

In nazi-tenue naar het casino

Maar ook tijdens de draaidagen van andere films dan Bond, vergat Moore de casino’s niet. Zoals bijvoorbeeld tijdens het opnemen van de Tweede Wereldoorlog-film Escape to Athena (1979), samen met acteur Telly Savalas:

‘Alle opnamen vonden plaats op het eiland Rhodos […] Op het eiland was een aardig klein casino. Telly Savalas was ook een gokenthousiast en bijna elke avond bevonden we ons aan de tafels. Op een avond had ik geluk en won ik 25.000 dollar. Ik voelde me verrekte schuldig omdat ik dat casino zoveel geld afhandig maakte en de Duitse manager was zo’n aardige vent. Ik had het gevoel dat ik hem van zijn bescheiden broodwinning beroofde. Ik ben te week.

Hoe dan ook, bij mijn volgende bezoek was mijn geluk gekeerd en ik verloor aan de lopende band. Toen ik 25.000 dollar had verloren, besloot ik er een punt achter te zetten. De manager wist dat ik goed was voor mijn geld en had me krediet gegeven. Ik zei dat ik hem het geld de volgende dag op weg naar de locatie zou brengen om twaalf uur.

De volgende dag verkleedde en schminkte ik me zoals altijd in het hotel voordat ik naar de locatie reed. Ik stopte voor het casino. Het moet nogal een vreemd gezicht zijn geweest nu ik erbij stil sta: ik in volledig nazitenue terwijl ik een grote aktetas vasthou, bonzend op de voordeur van het casino.’

Met de dood van Moore verliezen we behalve een gevierd acteur, dus ook een groot casinofan: ‘Ik hou zeker van de goede dingen des levens, maar ik ben nooit mijn wortels vergeten, noch hoe fortuinlijk ik ben geweest.’

Alle citaten komen uit Voor altijd James Bond, Memoires, Uitgeverij Forum, Amsterdam.